Vier jaar geleden besloot ik om Indische keukenprinses te lanceren, nadat het al jaren een stille droom was. Het leek mij geweldig om indo’s en niet-indo’s te inspireren met onze heerlijke familierecepten. En tegelijkertijd een ode te brengen aan mijn dierbare grootouders, door hun bijzondere levensverhalen en levenslessen met jullie te delen. Ik zal nooit vergeten hoe enthousiast en trots ik was, toen ik zag dat mijn website binnen drie weken bijna 5600 views kreeg!

Helaas brak vlak daarna een moeilijke, maar ook een speciale periode aan voor onze gehele familie. Onze lieve oma kon vanwege haar Alzheimer niet langer zelfstandig wonen en trok daarom bij mijn ouders in. De band die mijn zus en ik als cucu met oma hadden werd hierdoor versterkt. Een tijd waarin wij elkaar nog beter leerden kennen. Ondanks dat deze tijd niet altijd even makkelijk was, kijk ik terug op een waardevolle tijd die ik voor altijd zal blijven koesteren. Tot ons grote verdriet is onze geliefde oma op eerste kerstdag overleden.

Mijn oma was mijn grootste drijfveer om met Indische keukenprinses te starten. Aangezien mijn oma door haar Alzheimer steeds meer vergat, merkte ik dat het belangrijk was om de recepten goed vast te leggen. Maar nog belangrijker, om de levensverhalen die zij vertelde – ook tijdens het koken – zorgvuldig op papier te zetten. Aandachtig en vol bewondering luisterde ik naar haar. Oma was trots toen zij de verhalen vervolgens terug kon lezen. Ik beloofde aan oma dat ik er voor zou zorgen dat deze verhalen voort blijven bestaan in de herinnering van de komende generaties. In de laatste periode van haar leven kon zij de verhalen zelf niet meer vertellen. Hoe fijn het dan ook was, dat ik de verhalen ditmaal aan haar kon vertellen. Vaak besefte oma dan wel pas aan het einde van het verhaal dat het verhaal over haar en opa ging.

Door de jaren heen hebben oma en ik veel samen gekookt. Dit was toch wel een hele uitdaging. Alleen oma wist precies wat elk gerecht nodig had, aangezien zij alles op gevoel deed. Specifieke hoeveelheden? Géén idee. Gaandeweg leerde ik het verschil tussen een ‘beetje dit’ en een ‘beetje dat’. En eigenlijk was het altijd perfect.

Oma vond het zonde dat ik niet meer actief bezig was met Indische keukenprinses. Zij was uiteraard mijn grootste fan! Na het verlies van oma begon het bij mij weer te kriebelen om te gaan koken en schrijven. Ik mis oma nog elke dag intens en voel haar dicht bij mij wanneer ik Indisch kook.

Twee weken terug werd ik compleet verrast door het Indische maandblad ‘Moesson’ met de vraag of zij mij mochten interviewen. Dit kon dan ook niet anders voelen dan een teken van mijn lieve omaatje! Als een reminder en extra stimulans om mijn stille droom weer op te pakken. Vanaf 1 mei is mijn interview terug te lezen! Ben je benieuwd welke vragen zij mij gesteld hebben? Houd dan vooral mijn website in de gaten. Indische keukenprinses maakt per 1 mei een herstart. Graag neem ik jullie weer mee in de Indische keuken en deel ik tegelijkertijd met plezier onze dierbare familieverhalen.